เสียงพิณหยุดสะดุดตามซึ่งความรัก
เคยประจักษ์ตระหนักความเสียงหวามไหว
อ้อนออเซาะเสนาะตามของทรามวัย
ประโลมใจให้เสมือนเยือนวิมาน
ขาดจำเรียงเคียงคลอพะนอน้อง
เมื่อเสียงร้องคล้องพิณนั้นสิ้นหวาน
เจ้าจากไปไกลพิณสิ้นนงคราญ
เหมือนหักหาญผลาญฤดีพี่พร้อมพิณ...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
