
หมีกับไม้สะคร้อ
หมีป่าเหนื่อยล้านัก………….จึงนอนพักโคนต้นไม้
ช่วงหลับสบายใจ……………มีอะไรมาหล่นทับ
จึงได้ผวาตื่น………………….พร้อมกับยืนขึ้นหันควับ
แทบอยากกระโจนงับ……….กิ่งสะคร้อให้งอหัก
หงุดหงิดอยู่เหลือใจ…………พลางเดินไปมิไกลนัก
พบพรานเข้ามาทัก…………..จึงแนะตัดสะคร้อทน
เพียงพรานฟังคำหมี…………ก็เดินรี่เข้าไปก่น
โค่นไม้สะคร้อจน-……………เทพรุกขาน้ำตานอง
พลันเทพรุกขาชี้………......ให้ฆ่าหมีหนังเรืองรอง
พรานป่าผู้ช่ำชอง…………….ฆ่าหมีนั้นได้ทันการ
หมีกับไม้สะคร้อ……………...สุดท้ายก็ต่างร้าวราน
ผลจากแค้นล้างผลาญ……..ไม่รู้ให้อภัยเอย ฯ
อริญชย์
๒๙/๘/๒๕๕๕
ปล.แต่งจากนิทานชาดกเรื่อง “หมีกับไม้สะคร้อ” (ผันทนชาดก)
ขอบคุณข้อมูลเพิ่มเติมจาก
http://www.openbase.in.th/node/2855






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า