ฯลฯ
ส่ง-วลี มีถ้อย ร้อยด้วยรัก
กาล-นี้จัก หักใจ เพราะไร้เพื่อน
ขับ-น้ำตา ตอนคราห่าง มิลางเลือน
ขาน-วจี ที่เอ่ยเอื้อน ยังเตือนทรวง
ให้-บทกลอน ตอนนี้ ที่พี่แต่ง
เธอ-อย่าแกล้ง แล้งน้ำใจ หรือไม่หวง
รับ-เถิดนะ ความคิดถึง มิเคยลวง
รู้-เถิดนะ ว่าห่วง หวงคนดี
คารมจมโคลน
(ปวดหัวเลย 5555+)
Tried
[/color][/color][/color]
แว่ว –สำเนียง เคียงคำ ลำนำร้อย
เสียง-แผ่วคล้อย ถ้อยครวญ ถึงนวลศรี
เพียง-สายลม พรมไหว ด้วยไมตรี
ผ่าน-สาส์นกานท์ กวี ที่เย้าเยือน
ลาน-อักษร วอนความ บอกย้ำถึง
กลอน-ใครหนึ่ง พึงส่ง ตรงมาเหมือน
อ้อน-ออดหวาน ขานคำ ดุจย้ำเตือน
ขวัญ-ลาเลือน เบือนบิด คล้ายปิดทาง
วัน-เลยลับ กลับกลาย เป็นหน่ายหนี
ไร้-รักที่ เมตตา มาเมินหมาง
ใคร-รวนเร เทถ่าย ใจจืดจาง
รัก-เคยวาง ข้างเคียง กลับเบี่ยงเบน...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
