ดาวคงตรมระทมใจในคำฝาก
ที่หลายหลากมากรักมักเสนอ
เป็นดาวถือสื่อสารหว่านบำเรอ
รักปรนเปรอละเมอหลงแทนนงคราญ
จะมีไหมใครเล่าคิดเฝ้าถาม
ปลอบดาวยามความเศร้าเข้าหักหาญ
ให้ขื่นคลายหายขมตรมดวงมาน
ด้วยกลอนกานท์หวานรื่นฉ่ำชื่นทรวง...
" บูรพ์ "
ใจอ้างว้างหมองหม่นไร้คนปลอบ
เธอไม่ชอบคนไกล..จึงไม่ห่วง
อยู่เดียวดายไหวหวั่นพรั่นคนลวง
ให้ตกบ่วงมารยา...แล้วฆ่าทิ้ง
เป็นเพียงจุด..จุดหนึ่งซึ่งไกลห่าง
มิอาจอ้างสิทธิ์ใดโอ้ใจหญิง
แม้นเมตตาปันรักให้พักพิง
ขอใจจริงให้กันวันละน้อย
ณ ที่เส้นบรรจบ..น้ำพบฟ้า
รอสัญญาเร็วไวอย่าให้หงอย
ค่ำวันนี้ตีสอง..น้องจะคอย
รักน้อยน้อย..แต่นานนาน..คงหวานทน
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
