เดือนหนีไกลไปลับไม่กลับถิ่น
เหลือเพียงดินแสงดาวโรยยังโหยหา
เมฆบดบังแสงเดือนเตือนตรึงตรา
จนสุริยาเริ่มตื่นคืนสู่วัน
ยามอยู่ไกลใจยังห่วงน้องนงนุช
อยากจะหยุดเวลาตามหาฝัน
ดวงอาทิตย์หนีไปนอนที่ไหนกัน
ปล่อยพี่เพ้อฝันอยู่โดดเดี่ยว
ยามดาวเดือนเยือนราตรีพี่หมองหม่น
คิดถึงคนจากไกลใจห่อเหี่ยว
รักพลิกล็อคน็อคอีกครั้งนั่งคนเดียว
ยืนเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง..เพราะนางจร..
ริน ดอนบูรพา
๑๐ ส.ค. ๕๕
เหลือเพียงดินแสงดาวโรยยังโหยหา
เมฆบดบังแสงเดือนเตือนตรึงตรา
จนสุริยาเริ่มตื่นคืนสู่วัน
ยามอยู่ไกลใจยังห่วงน้องนงนุช
อยากจะหยุดเวลาตามหาฝัน
ดวงอาทิตย์หนีไปนอนที่ไหนกัน
ปล่อยพี่เพ้อฝันอยู่โดดเดี่ยว
ยามดาวเดือนเยือนราตรีพี่หมองหม่น
คิดถึงคนจากไกลใจห่อเหี่ยว
รักพลิกล็อคน็อคอีกครั้งนั่งคนเดียว
ยืนเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง..เพราะนางจร..
ริน ดอนบูรพา
๑๐ ส.ค. ๕๕
คราดาวเดือน เยือนหล้า นภาผ่อง
ใจลอยล่อง ลางเลือน เหมือนหลอกหลอน
น้อยใจจัง คนไกล ไยลืมคอน
หนุ่มชุมพร ใจดำ ช่างทำลง
ฤทัยร้าง จางจืด มืดสนิท
รักคนผิด ปักใจ จนใหลหลง
พี่ลาลับ มิคืน ผืนป่าดง
ไปเป็นหงส์ ลืมกา ตั้งตาคอย
ใจลอยล่อง ลางเลือน เหมือนหลอกหลอน
น้อยใจจัง คนไกล ไยลืมคอน
หนุ่มชุมพร ใจดำ ช่างทำลง
ฤทัยร้าง จางจืด มืดสนิท
รักคนผิด ปักใจ จนใหลหลง
พี่ลาลับ มิคืน ผืนป่าดง
ไปเป็นหงส์ ลืมกา ตั้งตาคอย
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
