เห็นแก้มนวลของหญิงทิ้งที่นี่
ใครหนอที่ลาร้างไปห่างเห
คลื่นจะโถมโหมจัดจนซัดเซ
เรือตังเกมิอาจสู้กู้อย่างไร
ลำพังเรือลำน้อยต้องลอยอยู่
ไม่ล่วงรู้เซซังฝั่งอยู่ไหน
แลเหลียวหาประภาคารอยู่ย่านใด
พออาศัยชี้ทางกลางทะเล
ดาว อาชาไนย
ขออภัยครับ เป็นเสือปืนฝืด ลงช้าไปหน่อย มัวแต่เขียนไป รับประทานอาหารกลางวันไป
ประทีปแห่งราตรีไม่มีดับ
แสงแวววับอำพันไม่หันเห
ตระหง่านตั้งนั่งมองท้องทะเล
ยามคลื่นเห่ลมหวน..ชวนเดียวดาย
กำลังใจ..สอดส่องทั่วผองเพื่อน
ไม่ร้างเลือน..มั่นรัก..มิหักหาย
ยามเหว่ว้าน้ำตาหล่นบนผืนทราย
หวังพี่ชายมาเยี่ยมเยือนเหมือนอย่างเคย...
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
