แสงเรืองรอง ซอนแทรก กับแผ่นพื้น
ยังหยัดยืน แกร่งกล้า ท้องฟ้าใส
ดุจพลัง ลึกลับ ซับซ้อนไว้
ดูหวามไหว บางครั้ง นั่งเฝ้ามอง
ค่อยค่อยเคลื่อน เข้ามา เวลาเช้า
ผ่านขุนเขา โขดหิน ปีนตามช่อง
งามวาววับ จับตา พาใฝ่ปอง
ดั่งแสงทอง นองเนือง รุ่งเรืองจินต์
สกุณา กางปีก บินหลีกหลบ
เจ้าเวหา มาพบ จบเสียสิ้น
เป็นวงเวียน ชีวิต ปลิดชีวิน
ต้องแดดิ้น ถูกเหยี่ยวฉก ตกมาตาย
เสียงน้ำไหล ดังแว่ว แผ่วมาใกล้
มองเถาวัลย์ หวั่นไหว ฤทัยหาย
เสียงซ่าซู่ สาดเซาะ เกาะแก่งกาย
ชะง่อนหิน เรียงราย คล้ายจัดวาง
ดอกไม้ป่า หน้าฝน ยลเริงร่า
ภุมรา บินตอม หอมไม่สร่าง
มองนภา ดำมีด ให้จืดจาง
ท้องนภางค์ คล้ำหม่น รีบทนเดิน
เจอกระท่อม กลางป่า น่าสงบ
จึงขอหลบ สายฝน ทนระเหิน
พอฝนซา คราคร่ำ จ้ำดำเนิน
ตะวันเดิน คล้อยสันเขา เราต้องจร
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
