รักเรืองรองผ่องผุดพิสุทธิ์แท้
ความเป็นแม่แน่นอนอาทรถวิล
ถึงลูกร้ายกายชั่วมัวมลทิน
ยังยลยินสิ้นแหนงระแวงใจ
มีคำเทียบเปรียบบุญพระคุณแม่
กว้างใหญ่แท้แผ่พานเกินขานไข
น้ำหมึกเทียบเปรียบมหาชลาลัย
นภาใช้หมายกระดาษไม่อาจพอ
ยามแม่อยู่รู้รักตระหนักคิด
ควรใส่จิตสนิทจำคำแม่ขอ
ครั้นแก่เฒ่าเฝ้าเมียงเคียงพะนอ
อย่าได้รอต่อเมื่อท่านนั้นหมดลม...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
