เขาไม่กลับ มาแล้วน้องแก้วเอ๋ย
เขาไปเลย ลับลา มิมาใกล้
เขาใจแข็ง เหลือหลาย ทำอย่างไร
เขาคงทิ้ง เราไป ไกลลิบตา
ตามไปง้อ หลายครั้ง ยังไม่กลับ
ฤทัยสับ สนอยู่ อดสูหนา
ตามจนอ่อน แรงกาย ไม่ไหวนา
จึงขอลา ไม่ตาม แล้วงามงอน
เราอยู่ได้ ไม่ตาย หายใจไว้
แม้ข้างใน ไหวหวั่น ไม่สั่นถอน
เมื่อง้อแล้ว หลายครั้ง ยังขี้งอน
จะรออยู่ ที่บ้านกลอน อ้อนต่อไป
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
