[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

เพราะรู้อยู่มิคู่ควร จึงหวลไห้
จำต้องค้านอยู่ในใจ ไม่กล้าเผย
ต้องลำบากตรากตรำ ดังจำเลย
ยากจะเอ่ยว่าคิดถึง คนึงนาง

รักที่ล้นเกินทน จึงหม่นไหม้
อยากจะบอกแต่ไม่ได้ ให้หม่นหมาง
ไม่อยากถือแต่ไม่กล้า จะปล่อยวาง
อยู่ระหว่าง เขา ฉัน และตัว เธอ

ถ้าเธออ่านใจฉันออก จะบอกได้
ว่าหัวใจไม่มีใคร มาเสนอ
ทุกสี่ห้องของหัวใจ ใฝ่ละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อหาเธอ แต่ผู้เดียว



bluesky

แม้มีใจ ใฝ่ถึง ดั่งพึงกล่าว
ไยมิน้าว โน้มไว้ ใคร่แลเหลียว
มอบใจรัก ภักด์มั่น ดุจพันเกลียว
ยื่นก้อยเกี่ยว เหนี่ยวรัก สลักตรึง

เพียงน้ำถ้อย คอยย้ำ พร่ำห่วงหา
หรือมิกล้า เอื้อนเอ่ย เผยคิดถึง
เก็บซ่อนอำ คำหวาน สาส์นคำนึง
ปล่อยใครหนึ่ง หวนไห้ ด้วยใจตรม

แม้ยังคง ส่งใจ อาลัยหวง
อย่าให้ร่วง เลยนาน จนพานขม
โศกซึมซับ กับกาล ถึงซานซม
สิ้นภิรมย์ ด้วยเรา ไม่เข้าใจ...

“สุนันยา”