นิทานพื้นบ้าน สำหรับเด็กและเยาวชน รศ.วิเชียร เกษประทุม เรียบเรียง
พี.พูนสุข ร้อยกรองทำนองร่าย
๔๑. เรื่อง.. แมลงอัปลักษณ์
ร่ายสุภาพ
๓
เหล่าแมลงทั้งหลาย กระวนกระวายหลบหลีก ปลีกตัวประชุมลับ
ปู่แมลงทับประธาน เลขานุการแมลงปอ ประธานขอประเด็นชัด จะกำจัดแมลงเพชร
มีไม้เด็ดอันใด น้าเรไรส่งเสียงสั่น ให้จักจั่นสาธยาย แตน ต่อ ขยายความเลว
เหมือนตกเหวลงนรก พร่ำวนวกเกลียดกลัว ทุกตัวลงความเห็น เป็นเอกฉันท์รับทราบ
จะกราบบังคมทูล มีข้อมูลครันครบ ต่างรีบหลบกลับรัง ระแวดระวังกายา....
ฝ่ายพระราชาผีเสื้อ ผู้โอบเอื้อการุณย์ พระทรงคุณเสด็จกลับ ประทับยังเวียงชัย
ให้แปลกพระทัยยิ่งนัก ผ่านดงสักวังเวง ไร้เสียงเพลงเงียบงัน มหัศจรรย์ ฤ อาเพศ
แสดงเหตุประหลาด เรียกอำมาตย์มาถาม เรื่องลุกลามใหญ่โต ทรงโมโหโกรธา
ให้หาแมลงเพชรเฝ้า เจ้าแมลงอื่นพร้อมกัน องค์ราชันไต่สวน ตามขบวนยุติธรรม
ให้นำไม้วิเศษคืน แมลงเพชรยืนขาสั่น ยังยืนยันเสียงแข็ง ไม่กำแหงอวดศักดิ์
ป้าจักจั่นกราบทูล เป็นมูลเท็จทุกสิ่ง จึงหยิบกิ่งไม้ถวาย แมลงตายเกาะกิ่งแก้ว
ถวายกิ่งแล้วกิ่งเล่า ทรงคุกเข่าทอดพระเนตร สังเกตรูปปั้นแมลง แสดงหลักฐาน
มัดแน่น ทรงแค่นแค้นพระทัย ความไว้ใจหมดสิ้น เพื่อนปลิ้นปลอกหลอกกัน
จ้าวไพรวันพิโรธ สาปลงโทษทันที
"ให้มีกายอัปลักษณ์ กลิ่นเหม็นหมักหืนเหียน บินเวียนตกไต่ต่ำ ยามค่ำออกหากิน
อย่าถวิลใครจะเลี้ยง เพี้ยง! จงเป็นแมลงสาบ ตราบชั่วกัปชั่วกัลป์"
ด้วยไม้อันศักดิ์สิทธิ์ แผลงฤทธิ์เดชให้เห็น แมลงเพชรเป็นแมลงสาบ ......
ต่างก้มกราบพอใจ พวกตายไปคืนชีพ กลีบดอกบานสะพรั่ง หยาดฝนหลั่งลงดิน
ปลุกชีวินตื่นกล้า ผืนป่าเย็นหยอกฟ้า สุขล้ำฉ่ำกมล ยิ่งนา
พี.พูนสุข
**กรุณาเกื้อกูลข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
