แม้ทดท้ออย่างไรไม่อาจฝืน
จำหยัดยืนต่อไปใจกลืนกล้ำ
เมียหนอเมียช่างร้ายคล้ายใจดำ
สั่งให้ทำ แต่งาน พาพาลท้อ
คำสังเมีย เพลียนักเธอมักใช้
สั่งเราได้ สั่งดี มีแต่ขอ
ให้ทำนู้น ทำนี่ ไม่มีพอ
สั่งนั่นต่อ แม้อ่อน ไม่ผ่อนปรน
บอกหมดแรง แกล้งนอน แม่ค้อนใส่
สั่งเราให้ ทำต่อ หน้างอบ่น
จำใจสู้ รู้ไหม จำใจทน
เกิดเป็นคน จำฟัง คำสั่งเมีย
ปล.ขอโทษเจ้าของกระทู้ด้วยครับ แก่แล้วมองชื่อกระทู้ผิดไป เลยขอเปลี่ยนชื่อนิดหน่อยให้เข้ากับกลอนครับ อภัยด้วยครับ
สล่าผิน
รู้ว่าแก่ ยังซ่าส์ น่าหมั่นไส้
อ้างแต่เมีย ร่ำไป ให้ระเหี่ย
อะไรนิด อะไรหน่อย อ้างแต่เมีย
คิดแล้วเพลีย หัวใจ ไหวไหมคุณ
ตัวเองทำ ทั้งนั้น ดันเมียบอก
ช่างปลิ้นปลอก หลอกลวง ห่วงหัวหมุน
ริเจ้าชู้ ระวังนะ ฉะจนพลุน
พ่อเนื้ออุ่น แอ่นอก ตกกะใจ
พอเมียสั่ง นั่งเหม่อ เธอจึงโกรธ
เจอบทโหด เข้าหา พาหวั่นไหว
เจ้าประคุณ รุนช่อง หมองฤทัย
เมียขาใหญ่ คอยคุม กลุ้มเสียจัง
ทำหงิมหงิม ติ๋มติ๋ม เจอทิ่มให้
เมียจับได้ มีกิ๊ก คิกหมดหวัง
เมียตวาด อาจตาย วายชีวัง
ออกคำสั่ง กักที่ บริเวณ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
