คิดถึงพี่ ทุกครั้งหลังล้างหน้า
ฟางขี้ตา ตื่นนอน วอนเฉลย
มัวทำสวน ลำใย ใช่ไหมเอย
พ่อทรามเชย ถึงได้ผละ ละน้องนาง
หลอกให้คอย ปะแป้ง แต้มแต่งหน้า
หลอกกันมา กี่ครั้ง ยังเหินห่าง
หลอกอยู่ได้ ปล่อยปลง หลงมองทาง
หลอกเสียจน ตาค้าง อ้างว้างจินต์
ทำงานไป ในจิต คิดถึงอยู่
โถคุณปู่ หนูพัน หวั่นเสียสิ้น
จากหน้าแล้ง มาฝน หล่นลงดิน
ช้ำชีวิน คอยรอ ท้อเดียวดาย
ชายชาวเหนือ เชื่อได้ ที่ไหนพี่
เขานั้นมี รักเหลือ ไว้เผื่อหลาย
ขืนไปหลง คารม ระทมตาย
ก่อนจะสาย ถอนใจ อย่าไปแคร์
ยิ่งรักมาก เชื่อมาก ก็เจ็บมาก
ลมจากปาก เชื่อมิได้ ใจเกิดแผล
สาวหลายคน ถลำ ช้ำดวงแด
ที่แน่-แน่ ดินก็หลง จงคิดดู
เขานั้นมี รักเหลือ ไว้เผื่อหลาย
ขืนไปหลง คารม ระทมตาย
ก่อนจะสาย ถอนใจ อย่าไปแคร์
ยิ่งรักมาก เชื่อมาก ก็เจ็บมาก
ลมจากปาก เชื่อมิได้ ใจเกิดแผล
สาวหลายคน ถลำ ช้ำดวงแด
ที่แน่-แน่ ดินก็หลง จงคิดดู
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
