ครั้นอุษาฟ้าสางสว่างแจ้ง
สุรีย์แดงแรงเริ่มเพิ่มกระแส
เหลืองละอองทองทาชวนน่าแล
เหล่ากาแกแซ่ซ้องกึกก้องไพร
เขียวชอุ่มชุ่มฉ่ำด้วยน้ำฝน
เห็นอุบลเบ่งบานกลางธารใส
ภุมรินบินร่อนชะอ้อนไช
รื่นละไมในเสน่ห์เกสรตอม
สายลมพัดสะบัดพรมภิรมย์รื่น
ล้วนดาษดื่นชื่นชินมากกลิ่นหอม
รุกขชาติพิลาสสมให้ดมดอม
ฟุ้งพะยอมพร้อมบุปผานานาพรรณ
ชื่นอันใดไหนอื่นเท่าชื่นฝน
กระแสชลดลจิตให้คิดฝัน
เหล่ากานท์กลอนอ้อนเสนาะเพราะจำนรรจ์
ล้วนสร้างสรรค์กันหลายหลากจากฝนพรำ...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
