ไปเจอเขตหวงห้ามในยามรัก
สุดจะหักห้ามใจห่างไกลเจ้า
จะเดินหน้าตามขวัญสุดบรรเทา
จะถอยหลังยังเฝ้าสุดเดาใจ
ถ้านวลน้องเมตตายิ้มมาบ้าง
คงมีทางเดินหน้าเข้ามาใกล้
หากน้องเมินหน้าหนีไม่มีใย
เกรงมีภัยคอยท่าถูกฆ่าฟัน
จึงจำใจอยู่ห่างอย่างห่วงห่วง
เกรงพุ่มพวงลวงใจเอาไปหั่น
ถ้าน้องบอกรักพี่ “เรามีกัน”
จะขอมอบชีวันไม่หวั่นเลย
“ไพร พนาวัลย์”
เรามีกันและกัน..อย่าหวั่นไหว
หมดหัวใจให้พี่..น้องนี้เฉลย
สะอื้นไห้ฝากคำ..กับลมรำเพย
เป็นเชลยหัวใจไม่เปลี่ยนแปร
เฝ้าร้อยรสบทกานท์ผ่านม่านเมฆ
ร่ำมนต์เสกให้เห็นเป็นกระแส
ได้แทรกเซาะเกราะประการอย่ากั้นแด
ขอรักแท้พ้นอุปสรรคที่กักกัน
แม้เป็นเขตหวงห้าม..แพ้ความรัก
ซึ้งประจักษ์สองเราเฝ้าใฝ่ฝัน
พี่จงเตรียมห้องหอเพื่อรอวัน
“เรามีกัน” มั่นสมัคร..รัก”พี่ไพร”
เจ้าแซม
เจ้าแซมแอบลามปาม... รักลุงค่ะ ♥
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
