หยาดน้ำตา ไหลอาบ ทาบสองแก้ม
ความเหงาแซม ความเศร้า เฝ้าครวญหา
ถึงคนไกล คนหนึ่ง ซึ่งจากลา
ยามนิทรา ฝืนกลับ หลับไม่ลง
อยากจะรู้ ความใน ให้บอกนิด
ฉันมีสิทธิ์ หรือไม่ ใคร่ร้องส่ง
บอกกับฉัน เร็วหน่อย อย่าปล่อยงง
นวลอนงค์ ทนรอ ท้อเสียจัง
ตื่นมาตอน ตีสี่ หนีความเศร้า
ช่างว่างเปล่า ใจเปลี่ยว เหี่ยวสิ้นหวัง
เหม่อมองดาว ราวฟ้า อุราพัง
เสียงฟ้าคลั่ง ฝนคลืน สะอื้นทรวง
จากดวงใจ ดวงนี้ ที่ปวดร้าว
แสนเหน็บหนาว โดดเดี่ยว เปลี่ยวทุกช่วง
สายฝนพรำ กรำมา พาใจกลวง
กลัวคนไกล หลอกลวง ดวงชีวิน
เสียงฟ้าเปรี้ยง ลงมา ผวาอก
สั่นสะทก อกสาว ร้าวเสียสิ้น
เหมือนเสียงใคร ร้องสั่ง ดังในจินต์
ว่ารักเรา ขาดวิ่น ใจภินท์พัง
เขาคนนั้น เป็นใคร ไม่ยักบอก
หยิกแกมหยอก คึกคาม แจกความหวัง
พรรณนา อ้อยอิ่ง เหมือนจริงจัง
พานคลุ้มคลั่ง คล้อยตาม ยามได้ยิน
นึกเอ็นดู จับจิต คิดปลุกปลอบ
ประสงค์มอบ ดวงแด แด่โฉมฉิน
เธอดอกฟ้า ลาวัณย์ ฉันดอกดิน
เกินถวิล ไขว่คว้า มาดมดอม
สุนทรวิทย์
หยิกแกมหยอก คึกคาม แจกความหวัง
พรรณนา อ้อยอิ่ง เหมือนจริงจัง
พานคลุ้มคลั่ง คล้อยตาม ยามได้ยิน
นึกเอ็นดู จับจิต คิดปลุกปลอบ
ประสงค์มอบ ดวงแด แด่โฉมฉิน
เธอดอกฟ้า ลาวัณย์ ฉันดอกดิน
เกินถวิล ไขว่คว้า มาดมดอม
สุนทรวิทย์
ใครคนนั้น เขารู้ อยู่เต็มอก
นอนช้ำฟก ทุกวัน ฉันผ่ายผอม
คะนึงหวน ครวญคร่ำ จำต้องยอม
รักสุขงอม ทุกช่วง แสนห่วงจินต์
เรื่องความรัก มักไม่ แบ่งชนชั้น
อายุนั้น ไม่เกี่ยว เหนี่ยวถวิล
หากว่ารัก ทั้งสอง ปองชีวิน
แม้นอยู่ถิ่น ฐานใด ได้ร่วมเคียง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
