ห่านกับไข่ทองคำ
สาลินีฉันท์ ๑๑
๐ เรื่องเก่าเล่ามานาน นิทานห่านกะไข่ทอง
ชาวนาหาครอบครอง ถนอมเลี้ยงประสาจน
๐ เลี้ยงห่านต้องการไข่ กะเลี้ยงไว้จะให้ผล
มีกินสิ้นกังวล อุราหมายมิอายใคร
๐ ชาวนาผู้อาภัพ ระทมทับระทมใจ
อกอยากอาหารไข่ พระเจ้าไยมิเมตตา
๐ วันหนึ่งทึ่งดวงแด ประจักษ์แท้ประหลาดหนา
ไข่เหลืองเรืองแสงจ้า วะวาววับ ณ รวงรัง
๐ หยิบไข่ชั่งไม่เบา เอ๊ะ..หนักเท่าตะกั่วจัง
พิศไข่ใจคิดหวัง เจอะทองคำจะร่ำรวย
๐ ถึงบ้านสำราญใจ แกะดูไข่ก็ใสสวย
ทองคำเทพอำนวย ประทานสิทธิ์นิมิตพลัน
๐ ออกไข่เป็นไข่ทอง และสมปองมิเว้นวัน
ชาวนาคราพลิกผัน ก็มั่งคั่งเพราะขายทอง
๐ มีมากอยากมีเพิ่ม สะสมเติมกิเลสครอง
อยากขายไข่ทั้งผอง เจาะผ่าท้องสนองมาน
๐ มันตายวายชีวา มิมีค่าเพราะคนพาล
ไร้ไข่ให้หน้าบาน สลายหมดระทดใจ
๐ โลภนักมักลาภหาย ก็ทำลาย ฤ ก่อภัย
พอเพียงเลี้ยงใครใคร จะกลับกลายสบายตัว. (๑๔๐)
พี.พูนสุข
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
