ประภาคาร สาดส่อง จงมองทั่ว
อย่าเกรงกลัว ลมแล่น แผ่นดินไหว
ด้วยหน้าที่ ประจำ ทำต่อไป
ปราการใหญ่ ต้องอยู่ คู่ทะเล
"มังตรา"
อย่าเกรงกลัว ลมแล่น แผ่นดินไหว
ด้วยหน้าที่ ประจำ ทำต่อไป
ปราการใหญ่ ต้องอยู่ คู่ทะเล
"มังตรา"
แม้โดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
ส่งใจมาคงมั่นไม่หันเห
เป็นประทีปส่องใจไม่รวนเร
หวังกล่อมเห่คนไกลให้คืนเรือน
ประภาคารตระหง่านตั้งบนฝั่งสู้
รู้รู้อยู่เพียงโคมไฟ..ใช่จะเหมือน-
ดั่งดวงแข กลางสกลคนเฝ้าเยือน
ประภาคารจึงร้างเลือน..ไร้เพื่อนชม
แซมค่ะ
เพราะมากๆค่ะ.. แซมขอบคุณ.. ♥
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
