เขียนจดหมายถึงน้องใส่ซองผิด
ดันส่งไปอ๊อฟฟิศจึงผิดช่วง
เจ้านายเธอเปิดอ่านบานทั้งพวง
คำหนักหน่วงบ่งชัดบทอัศจรรย์
ประกาศก้องร้องด่าว่าทุเรศ
ไอ้คนเปรตอย่างนี้ไม่มีขั้น
แถมแขวะน้องรีบตอบถ้าชอบมัน
เรื่องสำคัญส่วนตัวไยรั่วมา
เขียนจดหมายขอโทษได้โปรดเถิด
จิตเตลิดโลมเลียทำเสียหน้า
ไม่คิดว่านายคนดีมีเมตตา
หรือจะกล้าเปิดจดหมายก่อนปลายทาง
หรือว่านายหลงรักสมัครชิด
เจ้ามิ่งมิตรคนดีให้พลีร่าง
จึงเคียดแค้นแพ่นคำไม่อำพราง
โกรธน้องนางหลายวันไม่หันมอง
“ไพร พนาวัลย์”
แค่จดหมาย ส่งผิด อย่าคิดมาก
อย่าลำบาก แก้ไข ให้มัวหมอง
อยากจะอ่าน อ่านไป ไม่ขอร้อง
ไม่เคยมอง เจ้านาย เช่นชายชู้
เขาอยากด่า ด่าไป ไยต้องสน
สิทธิ์ของตน คนเรา เขารู้อยู่
เรื่องความรัก ห้ามยาก ยอดพธู
จะชอบใคร เป็นคู่ พอรู้ทาง
คิดเสียว่า รักจริง แสนยิ่งใหญ่
ประคองใจ ไว้เถิด อย่าเปิดร่าง
อยู่ที่หญิง ว่าฤทัย ไม่เลือนลาง
เป็นคู่สร้าง คู่สม ชมชื่นทรวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
