หยาดฝนพรำฉ่ำหล้าพฤกษาเขียว
สายน้ำเชี่ยวเลี้ยวลดงามสดใส
มวลมาลีดาษดื่นพรมผืนไพร
หริ่งเรไรเริงรื่นร้องครื้นเครง
คล้ายจังหวะดนตรีแห่งชีวิต
คอยลิขิตทิศทางที่ต่างเร่ง
จากเตาะแตะไร้ฝันจะบรรเลง
สู่บทเพลงแห่งความหวังอีกครั้งครา
เคยโหยแห้งแล้งฝันคืนวันก่อน
พลันสะท้อนอ่อนใบไสวป่า
ทาบทอวาดศาสตร์ศิลป์ก่อวิญญาณ์
มีคุณค่าพาเพลินเหนือเงินทอง
เพราะเป็นดุจเมืองมนต์หลังฝนผ่าน
ตะวันวารสาดฉายรุ้งพรายผ่อง
สรรพสัตว์ร่วมประชันตามครรลอง
ร่ายทำนองกล่อมไพรสุขใดปาน!ฯ
อริญชย์
๓/๗/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
