แม้ราตรี ยืดยาว จนหนาวหนัก
ถ้าได้นอน แนบตัก จักถวิล
กาลเวลา ผ่านพ้น ให้ยลยิน
คิดถึงถิ่น ฐานเก่า แสนเศร้าใจ
ลุหน้าหนาว ยาวมา ถึงหน้าร้อน
ยังห่วงหา อาทร สะท้อนไหว
รักแรกเริ่ม เติมต่อ เคล้าคลอไป
ดวงฤทัย ไม่หวั่น และสั่นคลอน
ยามหน้าร้อน ร้อนผ่าว เกินกล่าวอ้าง
เปิดหน้าต่าง รับลม ซมกับหมอน
อากาศร้อน ผ่าวมา ต้องลาจร
แสนอาวรณ์ ล่วงพ้น จนฝนพรำ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
