วัยแห่งความหวัง
ลมหัวกุดพัดกลบตลบทุ่ง
หอบสายรุ้งหอมหวนจากสวนฝัน
หอบน้ำค้างยอดหญ้าลานตะวัน
หายฉับพลันดั่งว่าสึนามิ
หอบความหวังเด็กทุ่งเมื่อรุ่งเช้า
ที่คอยเฝ้าพ้นความหงอยผ่านรอยปริ
หวังแจ้งเกิดสร้างตนต่อสนธิ
เพื่อจะผลิบานดวงเด่นดั่งเช่นดาว
เด็กทุ่งวิ่งไล่คว้าลมหัวกุด
หวังจะฉุดชื่นชมสายลมว่าว
แต่ต้องพลาดตีลังกาล้มระนาว
เมื่อลมผ่าวพัดแรงอย่างแข็งขัน
ที่เคยวาดความหวังเมื่อครั้งก่อน
ต้องร้าวรอนวิโยคเศร้าโศกศัลย์
หวังเป็นดุจดาวบนฟ้ารุ้งลาวัณย์
ต้องจาบัลย์ชอกช้ำระกำใจ
จึงยังเป็นเด็กทุ่งผู้มุ่งก้าว
ที่เหน็บหนาวร้าวรานสะท้านไหว
คล้ายหิ่งห้อยวิบวับประดับไพร
ที่ยังไม่เคยสมมาดปรารถนา
แต่ความฝันความหวังนั้นยังอยู่
ยังพร้อมสู้ด้วยใจนักไขว่คว้า
แม้ทำได้เพียงแหงนมองท้องนภา
ก็ยังกล้าสู้ทนทุกหนทาง!ฯ
อริญชย์
๘/๖/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
