หนูฮา..ตรงนี้เพราะว่า ตอนไปวัดป่าไพบูลย์นั้น ก็ได้เจอกับท่านเทพเจ้าอย่างหนึ่งเหมือนกันค่ะ
นั้นคือ "ท่านเทพเจ้ารองเท้า" 55+ ตั้งแต่วันนั้นจงถึงวันนี้(ผ่านมาถึงอาทิตย์ยังหนอ)
หนูไม่เคยลืมท่านเทพเจ้ารองเท้าเลย...(โดนพิธีกรรมหนัก55+)
มาเข้าเรื่องกันค่ะ หนูว่าหนูเข้าใจนะคะ ว่าทำไมพี่เขาถึงขอให้แต่งกลอนให้ นั้นคือพี่เขาแต่งไม่เป็นค่ะ ^^ จบ...(ฮ่าๆๆๆ).....มาแซวคุณกามนิตเฉยๆค่ะ แฮะๆท่านเทพเจ้ากูเกิ้ลคงจะลงโทษพี่เขาโดยการให้คุณครูหางานของพี่เขาเจอมั้ง ..(มองซ้ายมองขวาหันหน้าหันหลังเหลียวมองรอบๆ)
อะล้อเล่ง....ต่อๆๆ
อืมมมม...อย่างที่คุณกามนิตบอก ตรงท่อนนี้ "จำได้ว่าสมัยเรียน ม.2 มีเพื่อนแต่งกลอนได้ไม่ถึงห้าคน ไอ้ที่แต่งเป็นไม่ใช่เพราะครูสั่ง แต่เพราะอยากจะแต่งเอง นอกนั้นแต่งไม่ได้แม้แต่วรรคเดียว แต่พอผ่านรั้วมหาวิทยาลัย หลายคนกลับเป็นนักเลงกลอนมือฉกาจเลยทีเดียว"หนูว่านะคะคุณกามนิต หนูเนี่ย เป็นพวกไม่เอาอ่าวเกี่ยวกับกลอนเลย(จริงๆนะ) ที่หนูมาเขียนกลอนเนี่ย เพราะหนูโดนคำพูดหนึ่งจากคุณครูและโดนตีงานกลับ 55+(มันช้ำอยู่ ตอนนี้ไม่ช้ำแล้ว)
ตอนนั้นหนูอยู่ ป.๕ หนูอยากแต่งกลอนมาก อยากมากเลยค่ะ หนูก็ส่งงานผลงานวันสุนทรภู่ หนูส่งไปไม่รู้อิโหน่ อิเหน่อะไรกับเขาหรอก...(มันช้ำ)..จากนั้นก็ไม่ได้ติดโชว์ ไม่ว่าผลงานจะห่วงขนาดไหนเขาก็ติดโชว์ให้ แต่นี่ไม่มีผลงานของหนูเลย (บอกแล้วว่ามันช้ำ) แล้วหนูเขียนในเนื้อกลอน(มันไม่มีฉันทลักษณ์อะไรเลย 55ที่ส่งประกวดจำได้มันไม่มีผังอะไรเลย สัมผัสมัวๆๆแบบคนไม่เคยแต่งกลอนแล้วสะเออะส่งประกวด อืม...หนูจำท่อนหนึ่งได้ เขียนว่า) "สุนทรภู่ครูกวีของสยาม" 55+ มันไม่เหมือนกลอนด้วยซ้ำขึ้นต้นมาเนี่ย 55+แล้วคุณครูก็ไม่ติดผลงานแถม ตอนที่ประกาศผลงานคุณครูบอกว่า(คุณครูเล่าประวัติสุนทรภู่ให้ฟังค่ะ) อืม..คุณครูพูดประมาณนี้นะคะ "สุนทรภู่ไม่ใช่กวีของชาวสยามอย่างเดียวนะคะ แต่เป็นกวีของโลกเลย" อ๊ายยยยยยย........หนูหน้าซีดเผือกเลย(อย่าพึ่งนึกถึงคนดำหน้าซีดนะคะ55+) จากนั้นหนูก็เครียดมาก แค่คำพูดประโยคเดียวหนูก็เริ่มศึกษาประวัติสุนทรภู่ จนมาถึงงานเขียนเนื้อหาผังฉันทลักษณ์ต่างๆ แล้วหลงรักมัน 55+แล้วต่อจากนั้นก็หัดเขียนกลอนแล้วมาโพตส์ที่นี่ที่แรก(บอกลุงเว็บ คงจะปลื้มมม น่าดูนะ 555+) แล้วก็โดนขัดๆถูๆ ที่เว็บนี้มาตั้งแต่ ป.๖ ตอนนี้ ขึ้นม.๑ แล้ว ก็ยังชอบแต่งกลอนอยู่ค่ะ (ตะลอนไปหลายเว็บด้วย 55+)
อ่อ...หนูมาเล่าให้ฟังเฉยๆค่ะ แบบว่ามันคือสิ่งที่จุดประกายนักเขียนขึ้นมาคือ ประโยคของคุณครู นั้นแหละค่ะ "สุนทรภู่ไม่ใช่กวีของชาวสยามอย่างเดียวนะคะ แต่เป็นกวีของโลกเลย" มันช้ำจนถึงวันสุนทรภู่ปีก่อน แต่ตอนนี้ไม่ช้ำแม้สักนิดเลยค่ะ (เอาหน้าเป็นที่ยืนยัน 55+) ที่มาเขียนเนี่ย หนูอยากเล่าให้ฟังเฉยๆค่ะ
สิกล่าวพจน์รจนาว่าหวานซึ้ง
ให้รำพึงถึงคำลำนำหวาน
หยาดวาทะภนะคีตะจารณ์
โคลงกลอนสานลานฝัน..แบ่งปันเอย..(55+ตอนที่ส่งงานตอน ป.๖ ชนะเป็นครั้งแรกลงคำว่าเอยด้วย คิดถึง55+)
ป.ล.(ปัจฉิมลิขิต) นี่คือห้องให้แต่งกลอนให้นะคะ ขอให้เพื่อนช่วยแต่งกลอนให้ อย่างไร อย่างไร ก็พิจารณาคำขอแต่ละท่านด้วยแล้วกันจ้า.......(วันสุนทรภู่ปีนี้ขึ้นชั้น มัธยมแล้วไปลงสมัครด้วยดีกว่า โย่ววว เย่ๆๆๆๆ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
