ถึงวันนี้ ร้านปิด สนิทแล้ว
หัวใจแป้ว กำสรด หมดทีท่า
กาแฟดำ คงลับ มิกลับมา
รินน้ำตา ไหลลง ชงกาแฟ
เศร้าน้ำตานอง เศร้าน้ำตานอง เศร้าน้ำตานอง
รพีกาญจน์ 59
เคยพบพานผ่านตาวิญญาณ์ซับ
ร่วมสดับขับกานท์ซ่านกระแส
จิตผูกพันกระสันรัดมัดดวงแด
ให้เหลือบแลชะแง้ดูกระทู้ความ
ถึงไม่นานกาลเวลาชะตาผูก
เสมือนปลูกกิ่งรักปักสองสาม
พอเติบใหญ่ให้เห็นดูเด่นงาม
ทุกโมงยามตามติดประชิดชม
ครั้นผลิดอกออกหลามให้งามชื่น
มิทันรื่นคืนหวานก็พานขม
โอ้กาแฟแลหายกับสายลม
จะจ่อมจมจับเจ่ามาเฝ้าใคร ?
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
