เขาหลับกัน ฉันยัง นั่งออนอยู่เขียนกลอนรู้ ลู่ทาง ค่อนข้างฝืน
มิอยากปล่อย เลยละ ถึงมะรืน
กลอนมิลื่น กลืนกล่อม ก็ยอมเกลา (๙๙๙.)
ดึกแล้วหนอ ขอเพียง เคียงให้ถึงอีกบทจึง หนึ่งพัน ฝันต้องเหมา
ถือว่าฟลุ๊ค บุกบั่น กันเบาเบา
โถมใส่เข้า มาเต้น ที่เส้นชัย (๑๐๐๐).

รัตนาวดี







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า