หากวันไหนไม่ได้อ่านกลอนกาพย์
เหมือนถูกสาปหัวใจไร้ความชื่น
ชีวิตเศร้าเหงากระหน่ำทนกล้ำกลืน
แทบหยัดยืนไม่ได้เหมือนไร้ตีน (๙๓๘)
โอ้เพื่อนเอ๋ยเคยไหมอะไรนี่
เหมือนไร้ที่ต้องจิตเป็นนิจศีล
เข้าเว็บนู้นเว็บไหนเที่ยวป่ายปีน
สะดุ้งยีนอะตอมยุ่งกระยึกกระยือ (๙๓๙)
ยังไม่หายคลายเจ็บเหมือนเว็บนี้
คือถิ่นที่จินต์ไสวในลายสือ
อ่านทุกวี่ทุกวันฉันอื้อฮือ
อ่านแล้วถือเป็นพรนอนฝันดี (๙๔๐)
กามนิต, ๒๒ พ.ค.๕๕






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า