พิศรูปลักษณ์พักตร์ผ่องละอองใส
ยิ้มละไมให้ประจักษ์รักเสนอ
ใคร่แนบน้องสองกรป้อนปรนเปรอ
พร้อมเสมอบำเรอสิ้นยามกินนอน
จะบำบัดพัดวีไม่หนีห่าง
จะอยู่ข้างสร้างฝันบรรจถรณ์
มิให้ว่างร้างคะนึงซึ่งสองกร
ให้งามงอนวอนเว้าเปลี่ยวเหงากาย...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
บูรพาท่าพระจันทร์ ฉันแสนซึ้ง
เขาคือหนี่งที่ฉันนั้นปองหมาย
คำพูดน่าเอ็นดู ลูกผู้ชาย
เขานั้นคล้ายเทพบุตรจุติมา
เขาให้เกียรติผู้หญิงไม่ทิ้งทอด
เขาอ้อนออดผูกมิตรน่าอิจฉา
ไม่รังเกียจรูปร่างทั้งหน้าตา
อยากคบหาเสียจังหวังฝากใจ
--ณัชชา--
เขาคือหนี่งที่ฉันนั้นปองหมาย
คำพูดน่าเอ็นดู ลูกผู้ชาย
เขานั้นคล้ายเทพบุตรจุติมา
เขาให้เกียรติผู้หญิงไม่ทิ้งทอด
เขาอ้อนออดผูกมิตรน่าอิจฉา
ไม่รังเกียจรูปร่างทั้งหน้าตา
อยากคบหาเสียจังหวังฝากใจ
--ณัชชา--
ขยี้ตาอ้าปากไม่อยากเชื่อ
เป็นบุญเหลือเมื่อสาวทักชักหวั่นไหว
นั่งพิศตรองมองอักษราว่าเป็นใคร
แปลกฤทัยให้เห็นเป็น " ณัชชา "
มีเรื่องด่วนกวนใจในครานี้
ขอโปรดมีฤดีสดับรับปรึกษา
ด้วยไร้คนสนใจให้พึ่งพา
อ้อนหมอยาปรานีชี้บอกบุญ
เพราะเป็นไข้ให้คะนึงซึ้งถวิล
แทบแดดิ้นสิ้นใจไร้รักหนุน
หมอคนดีมีเมตตาโปรดการุณย์
โปรดเจือจุนพระคุณนักรักษาใจ...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
