ร้อยกานท์ ขานคม พรมอักษร
มีบ้าง บางตอน ซ่อนขื่นขม
รักร้าว คราวร้าง เหมือนสร้างปม
ตรอมตรม ถมทับ เช่นจับวาง
รินร่าย หมายเคียง เรียงสลัก
ด้วยรัก กวี มิเมินหมาง
คิดคำ นำส่ง ให้ตรงทาง
ไม่จาง จำจด ทุกบทตอน
ออดอ้อน เอียงอาย ระบายบอก
เย้าหยอก แยบยล มากคนสอน
ซึ้งใจ มวลหมู่ ผู้อาทร
ต่อกลอน วอนไว้ ซึ่งไมตรี
วันหวัง รังสรรค์ ในงานรัก
ตระหนัก รวยรื่น ยื่นสุขศรี
คือศิลป์ ภาษา วาจามี
วจี ลีลา ชื่นอารมณ์....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
