ขอบคุณภาพถ่ายจากอินเตอร์เน็ต
เพื่อนกันวันเก่า
ครั้งแรกเริ่มฝึกหัดติดขัดหมด
ทางตรง-คดรถลงหักโค้งบิด
เกิดความท้อหลายทีในชีวิต
จนแทบปิดทางฝันนิรันดร์ไป
แต่เพราะอยากจะเป็นดั่งเช่นเขา
จึงค่ำ-เช้าปลอบปลุกล้มลุกใหม่
มีคำเพื่อนเติมหวังกำลังใจ
แนะแนวไว้ให้รีบฝึกถีบพลัน
แล้วเริ่มเพียรเรียนฝึกอย่างคึกคัก
อุปสรรคคราวนี้ไม่มีหวั่น
เพื่อนสนิทชิดใกล้ปลอบใจกัน
ว่าฝึกมันต่อไปอย่าได้ทิ้ง
หลายคืนวันเช้า-เย็นจึงเห็นผล
ถีบให้คนเห็นกันว่าฉันนิ่ง
เบื้องหลังบนเส้นทางที่อ้างอิง
คือเพื่อนจริงยิ่งใหญ่ส่งใจมา
ถ้าหากฉันก่อนนี้ไม่มีเพื่อน
คอยย้ำเตือนต่อกันสู้ฟันฝ่า
ฉันคงจะชอกช้ำรินน้ำตา
ท้ออ่อนล้ามืดมนในหนทาง
เมื่อนึกถึงวัยฝันคืนวันผ่าน
แม้เนิ่นนานแค่ไหนอยู่ไกลห่าง
ฉันยังทรงจำเพื่อนไม่เลือนราง
แต่งกลอนพลางอยากมอบเพื่อขอบคุณ!ฯ
อริญชย์
๑๖/๕/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
