......พินิจเพรงเชลงถ้อยร้อยมธุรส
...ดังยินบทกล่อมเห่แห่งเกสร
...ปาริชาติ...สวาสดิ์ข้าด้วยอาวรณ์
...จารสุนทรหมายทวนทบพบพักตรา
๏ ฟังถ้อย
ช่างหยดย้อยรสรักเป็นหนักหนา
ปาริชาติรวยรินกลิ่นผกา
ให้ระลึกเวลาเมื่อคราบรรพ์
แม้นได้พบสบพักตร์อีกสักหนิด
เยาวมิตรที่ใจยังใฝ่ฝัน
จะถนอมรักไว้มิไกลกัน
เสียแต่วันเวียนผ่านไม่ผันมา ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
