มือใกล้อาจบังฟ้า
ด้วยยกมาใกล้ตามอง
อยากเห็นทุกมุมข้อง
ต้องถอยไกลมองให้กว้าง
เดี่ยวดุ่มมิสนใจ
อาจล้มไวลงข้างทาง
เพราะคนเคืองระคาง
ที่เชิดหน้ามิมองคน
แม้ไร้ถ้อยวาจา
กิริยาแสดงตน
ซ่อนคำอย่าหวังพ้น
พ่นประสงค์อยู่เต็มตา
มือมีไว้สร้างสรรค์
อย่าขยันกำบังฟ้า
อย่าหลงกรงมายา
หมิ่นเขาช้าพาอับจน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
