
กาลเวลา ผ่านมา พาไหวหวั่น
ทุกคืนวัน ผ่านเยือน เตือนความหมาย
ทั้งที่ยัง รักอยู่ มิรู้คลาย
ใยกลับกลาย หน่ายจาก พรากกันมา
เพราะอะไร ใยเรา จึงเศร้าหม่น
ดั่งต้องมนต์ โดนสาป บาปหนักหนา
หรือทว่า ฟ้าดิน สิ้นเมตตา
วอนสักครา ยังอาลัย ในรักเรา
ทุกคืนวัน ผ่านเยือน เตือนความหมาย
ทั้งที่ยัง รักอยู่ มิรู้คลาย
ใยกลับกลาย หน่ายจาก พรากกันมา
เพราะอะไร ใยเรา จึงเศร้าหม่น
ดั่งต้องมนต์ โดนสาป บาปหนักหนา
หรือทว่า ฟ้าดิน สิ้นเมตตา
วอนสักครา ยังอาลัย ในรักเรา

ใจตรงกันมั่นรักสลักจิต
แต่เส้นทางชีวิตคิดแล้วเศร้า
ต้องพลัดพรากจากไกลไปนานเนา
ฤากรรมเก่าบันดาลพานเป็นไป
เคยสุขสันต์ผันแปรมีแต่ทุกข์
นั่งเจ่าจุกซึมเศร้าเหงาหวั่นไหว
เฝ้าคะนึงถึงเธอเพ้ออาลัย
อีกนานไหมพานพบหรือจบแล้ว
แต่เส้นทางชีวิตคิดแล้วเศร้า
ต้องพลัดพรากจากไกลไปนานเนา
ฤากรรมเก่าบันดาลพานเป็นไป
เคยสุขสันต์ผันแปรมีแต่ทุกข์
นั่งเจ่าจุกซึมเศร้าเหงาหวั่นไหว
เฝ้าคะนึงถึงเธอเพ้ออาลัย
อีกนานไหมพานพบหรือจบแล้ว






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า