
โอ้ขวัญเอยเคยชื่นระรื่นรส
ไยรันทดสลดร่ำแต่กำสรวล
แก้มจักหมองละอองลดจนหมดนวล
ไร้รัญจวนยวนยั่วป่วนหัวใจ
เก็บความช้ำจำจิตแล้วปลิดปลด
ทิ้งกำสรดสลดช้ำลงน้ำไหล
ไล่ขมขื่นดื่นดาษคลาดคลาไคล
รอรักใหม่พิไลรื่นมาชื่นชม...

-บูรพาท่าพระจันทร์-
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 06:28:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ๐๐๐๐อาลัยใจโหยหา๐๐๐๐ (อ่าน 11139 ครั้ง) |
| ||||||||||