ฉันก็เจ็บ ไม่แพ้ เธอแคร์ไหม
ฉันเจ็บจน เจียรตาย ไร้ชายเกี่ยว
ต้องซบหน้า กับหมอน นอนซีดเซียว
คนใจเดียว เปลี่ยวจิต คิดอยากตาย
ไม่ใช่ว่า ไม่รู้ สู้ทนอด
จนรันทด หมดหวัง ชังและหน่าย
ฤทัยแหลก แตกยับ แสนอับอาย
ด้วยรักร้าย กลายกลับ สลับกัน
จึงขอพัก หัวใจ ไว้ตอนนี้
เพื่อฤดี ฟื้นคืน รื่นสุขสันต์
เรื่องที่แล้ว จากจบ กลบลงพลัน
ขอให้มัน เป็นอดีต ที่กรีดใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
