คืนเดือนเพ็ญผ่องแผ้ว นวลตา
ริมฝั่งเนรัญชรา ลึกล้น
ปรากฎหนึ่งพระมหา- บุรุษ
ประทับองค์ใต้ต้น โพธิพร้อมบารมี
ศรีมหาโพธิ์พฤกษ์นี้ จงฟัง
แม้เลือดเนื้อแลหนัง เหือดแห้ง
ถึงชีวิตจักพัง เพียรอยู่
เราจะทำให้แจ้ง แห่งห้วงนฤพาน
พญามารนำทัพด้วย คชสาร
แผลงฤทธิ์หวังระราน ขู่เค้น
กริ่งเกรงพระทศญาณ ทรงหลุด พ้นเฮย
ทัพกึกก้องร้องเน้น เอ่ยท้วงบัลลังก์
ที่ท่านนั่งอยู่นั้น อาสน์เรา
สิทธัตถะอย่าเขลา แอบอ้าง
ลุกเถิดโทษบรรเทา เราอาจ อภัยนา
"วสวัตตี"นี้อาจล้าง โลกให้เป็นผง
องค์โพธิสัตว์กล้า ดำรง สตินอ
ตรัสตอบอย่างอาจอง แจ่มแจ้ง
ดูก่อนท่านมารจง ละบาป
"หญ้ากุศะ"อันแห้ง "โสตถิยะ"ให้แก่เรา
พญามารเมาบาปล้น บนกมล
เพลิงโกรธเกิดเกินทน คลั่งคลุ้ม
กรีธาทัพไพร่พล แผลงเดช
พร้อมเหล่าบริวารอุ้ม เอ่ยอ้างอาสน์นาย
พลางร่ายฤทธิเดชล้วน รุนแรง
หวังพิฆาตโถมแทง ชีพสิ้น
ศาตราทิพย์ผลุนแผลง ยิงถล่ม
สรรพสัตว์คงยากดิ้น หลบลี้หนีมนต์
พระทศพลหัตถ์ชี้ ธรณี
เราอุตสาหสร้างบารมี บ่น้อย
หวังเปลื้องปลดอเวจี สรรพสัตว์
ขอ"วสุนธรา"ยอดสร้อย รับรู้สักขี
พระธรณีบีบเผ้า คลายชล
แทนทศบารมีบน โลกนี้
มหาสมุทรลึกจน เกินหยั่ง
คงดั่งเพียงกระพี้ หากเพี้ยงพระองค์
สินธุ์หลั่งลงท่วมท้น ทัพมาร
บุญพระโลกุตมาจารย์ ช่วยไว้
ท้าววสวัตตีพาล ยอมกราบ
ยกหัตถ์นมัสการไหว้ แซ่ซ้องพระชินสีห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
