(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)
เสียงก้าวเท้าเบาบางเริ่มหางหาย
ดนตรีเพราะกลับกลายเสียงหน่ายหนี
ความอบอุ่นที่เอวดั่งเปลวอัคคี
ก็ไม่มีมือจับนับนานมา
"ความทรงจำเปราะบาง"เริ่มจางอีก
ดั่งนกน้อยกางปีกบินขึ้นฟ้า
แล้วลาลิบขลิบเมฆวิเวกลา
ร่อนถลาหน้าเชิดแสนเพริศใจ
สุดท้ายกลับดับชีวิเสรีภาพ
ร่วงลงมานอนราบพื้นคืนถิ่นใหญ่
กระสุนนัดจัดดังยิงพลั้งไป
นกน้อยคงร้องไห้ปีกหักลง
หากได้ยินเพลงเพราะเสนาะเสียง
คงแค่เพียงเอียงหูฟังดังลุ่มหลง
ความทรงจำช้ำเป็นเช่นนกในกรง
กับเศษผงความทรงจำจากวันวาน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
