มธุรส พจนา ว่าเป็นหนึ่ง
หวานซึ้ง ตรึงฤทัย ใด้ชะงัด
ดั่งโดนบ่วง- บาศจอง คล้องมารัด
จะปกปัด อย่างไร ไม่เข้าที
ยามยิ้มฉาบ วาบหวาม หักห้ามจิต
ยามเพ่งพิศ คิดหนัก อยากหลีกหนี
อุราหวั่น ดันดึง ถึงเพียงนี้
อยากหลบลี้ จรจาก ลำบากใจ
พันทอง
เชื่อพี่เถิด รับรอง มิต้องคิด
พี่มีจิต ดีงาม คล้อยตามได้
ยามพี่แนะ งามขำ ทำสิ่งใด
รีบทำไป โดยด่วน มิควรตรอง
พี่บอกรัก คือรัก อย่าซักไซ้
บอกว่าไม่ คือใจ ไม่มีสอง
ยามบอกมั่น คือมั่น ต่อพันทอง
มิต้องกรอง ต้องกลั่น เลิกหวั่นใจ
สุนทรวิทย์
พี่มีจิต ดีงาม คล้อยตามได้
ยามพี่แนะ งามขำ ทำสิ่งใด
รีบทำไป โดยด่วน มิควรตรอง
พี่บอกรัก คือรัก อย่าซักไซ้
บอกว่าไม่ คือใจ ไม่มีสอง
ยามบอกมั่น คือมั่น ต่อพันทอง
มิต้องกรอง ต้องกลั่น เลิกหวั่นใจ
สุนทรวิทย์
ไม่อยากเชื่อ เบื่อหลาย ชายเจ้าชู้
ตัวมีคู่ อยู่แล้ว มิแคล้วได้
ทั้งสี่ห้อง ฉาบด้วย สีอะไร
คงสีดำ ใช่ไหม ใคร่บอกที
ปากบอกรัก สักพัก รักคนอื่น
ปล่อยให้ฉัน กล้ำกลืน ทุกวันวี่
นอนระทม ตรอมตรม ขมฤดี
เจอแต่คน เป็นผี หลอกมิวาย
จึงขอจด ขอจำ ย้ำดวงจิต
ไม่อยากคิด รักใคร ใคร่แหนงหน่าย
ขอลาที ไม่มี แล้วผู้ชาย
อย่าได้หมาย มาคู่ ขออยู่เดียว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
