ยังจำได้ มีใครหนึ่ง ...........
เคยฝากถึง ซึ่งกานท์กลอน ฉะอ้อนหา
แต่บัดนี้ วลีหาย จากสายตา
ศิลป์ภาษา ลาไกล ไม่เห็นมี
ใครคนหนึ่ง คนนั้น ฉันสุดปลื้ม
ไม่เคยลืม น้ำคำ พร่ำสุขศรี
ด้วยอักษร ผ่านพจน์ บทกวี
ทุกวจี ประทับใจ ในจำนงค์
ร้อยลำนำ สัมผัส จัดชัดถ้อย
ผสานสร้อย สำนวน ชวนลุ่มหลง
หวานคลอเคล้า เย้ายวน ครวญพะวง
เคยส่งตรง มาถึง ยังซึ้งใจ
เป็นผลงาน ขานขับ ชื่นจับจิต
จึงผูกมิตร ไมตรี มิหวั่นไหว
ด้วยศรัทธา ภาษาศิลป์ จินต์วิไล
ชื่นชอบใน บทกลอน เหมือนซ่อนคม
หรือหน่ายแล้ว คำอ้อน กลอนคนเหงา
ระคนเคล้า โศกซับ กับขื่นขม
คงแอบชื่น ร้อยกานท์ หวานอารมณ์
ถ้อยระทม ตรมหมอง เขามองเมิน
หรือสิ้นแล้ว เยื่อใย ไม่โอบเอื้อ
มิหลงเหลือ ทรงจำ ยามขัดเขิน
ลำนำรัก ปักตรึง เคยซึ้งเพลิน
กลับห่างเหิน เดินจาก คิดพรากจร.....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
