อรุณรุ่งปรุงร่ำแดดก่ำเร้า
ราวรอเผาชีพผันในวันผ่าน
ร้อนมาท่วมร่วมทันฑ์สั่นสะท้าน
ทรมานทุกเมื่อเถือให้ม้วย
ฤๅโลกเขาเอาคืนโดยขื่นแค้น
โลกกลมแป้นกลายเป็นเช่นโลกป่วย
มนุษย์ทำย่ำทุษมนุษย์ท้วย
มนุษย์ฉวยเลวช่อง-ต้องชดใช้
จึงครืนครั่นครันครางสว่างครึ้ม
จึงซึกซึมซัดสาดพินาศใส่
จึงหนาวรุมสุมรับกับร้อนไร้
จึงเร่งภัยเร่งพัดพิบัติพื้น
อ้า! เรารับกับร้อนสะท้อนร้าย
สะท้อนตายต้องตนปลุกตนตื่น
กับเหงื่อร่วงรวงร่ำน้ำตารื้น
เราจงชื่นชดใช้ในโลกช้ำ
กามนิต - ๒๒ เม.ย.๕๕






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า