ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ
ฝากบอกผู้ชายคนข้างห้อง
แม้หม่นหมองยังมีกวีไหว
ขับดนตรีกล่อมขวัญทุกวันไป
ในห้องใจยังงามท่ามน้ำตา
มีหญิงหนึ่งห่างไกล..อีกชายฝั่ง
น้ำตาหลั่งล้นทรวงเฝ้าห่วงหา
ทุกราตรีแหงนมองท้องนภา
รอเวลากลับดาว...อย่างหนาวเย็น
เธอนั่งเหงาวันเดียว..ที่เปลี่ยวปร่า
ซ่อนน้ำตาเอาไว้ใครไม่เห็น
แค่”วันนี้” ที่เหงา เศร้าลำเค็ญ
พรุ่งนี้เป็นวันลา...จะกลับดาว
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
