ในที่สุดความเหงาเข้าสิงห์สู่
ทางประตูเข้ามาหน้าบ้านฉัน
บังเอิญว่าฉันเผลอเปิดรับมัน
จะทำกันยังไงดีที่ให้ไกล
พยายามหนีห่างให้ไกลลับ
แต่เหมือนกลับก้าวย่างไม่ไปใหน
เดินวนเวียนอยู่ที่เก่านั้นร่ำไป
แล้วเมื่อใหร่ความเศร้าเขาจะลา.
ประมาณนี้หรือเปล่าเหงาน่ะ
ทางประตูเข้ามาหน้าบ้านฉัน
บังเอิญว่าฉันเผลอเปิดรับมัน
จะทำกันยังไงดีที่ให้ไกล
พยายามหนีห่างให้ไกลลับ
แต่เหมือนกลับก้าวย่างไม่ไปใหน
เดินวนเวียนอยู่ที่เก่านั้นร่ำไป
แล้วเมื่อใหร่ความเศร้าเขาจะลา.
ประมาณนี้หรือเปล่าเหงาน่ะ
emo_50หนามเตย 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
