ดาวทอแสงเรืองรองลอยล่องลิบ
งามระยิบฟ้าไกลโชนไฟฝัน
ยิ่งดึกดื่นท้องฟ้าวิลาวัณย์
หลายหมื่นพันยื้อแย่งทอแสงวาว
อาจบางดาวร่วงดับลาลับหาย
สิ้นแสงพรายขมขื่นในคืนหนาว
ตกสู่หล้าวิบวับลาลับดาว
ไร้ข่าวคราวเงียบงันนิรันดร์กาล
อาจบางดาวแสงส่องไม่ผ่องใส
เมื่อบางใครเฉิดฉายประกายผ่าน
มิอาจทอแสงจรัสชัชวาล
จึงร้าวรานมืดมัวสลัวตน
ในหมื่นพันดาวพร่างสว่างฟ้า
ส่องแสงมางามเด่นมิเห็นหม่น
อาจยังมีดาวน้อยที่ลอยวน
หนาวทุกข์ทนอ่อนล้าในราตรี!ฯ
อริญชย์
๑๙/๔/๒๕๕๕
ปล.บทกลอนลงไว้แล้วจ้ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
