วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
แต่งฉันท์มิเป็นน่ะนะอภัย……….เถอะสหายมิมีนาม
คำศัพท์กวีรุจิระวาม……………...มธุรสมิค่อยเป็น
๐คำพื้นประพันธ์ระดะไสว………ชนใดก็คงเห็น
รุ้งพราวสุรีย์วจนะเด่น…………..บมิมีจะอวดใคร
๐เขียนกลอนเพราะมีหทยหมาย…จะประกายเกษตรใส
เก็บข้าว ณ ทุ่งสิริวิไล……………..มนหวังลุแวววาว
๐จึงคำกวีเลอะเทอะเปรอะเปื้อน…ดุจเกลื่อนธุลีพราว
ห่วงไพรนทีสิขรร้าว…………….....และก็สัตว์จะสูญพันธุ์ !ฯ
อริญชย์
๑๗/๔/๒๕๕๕






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า