รีบขอบคุณสวรรค์ที่สรรสร้าง
แค่ร่วมทางไม่นานพาลเพ้อเจ้อ
นี่ถ้าร่วมชีวิตคิดนะเธอ
คงจะเผลอเอากาก(อาหาร)ยัดปากมัน
คิดอีกมุมถ้าแฟนที่แสนรัก
เขากรนหนักทำไงจึงใฝ่ฝัน
เพราะชีพนี้พลีพร้อมยอมเป็นกัน(และกัน)
เตียงคงไม่หักสะบั้นแค่วันเดียว (หรอกนะ)
“ไพร พนาวัลย์”
ก็แค่นั่งเครื่องสิบสามสิบสี่ชั่วโมงเองค่ะ ที่บ้านก็กรนค่ะ แต่ว่ากรนคนละคีย์กัน อิอิ...
ฝากไว้ก่อนเด่วมาต่อกลอนนะคะคุณไพร พนาฯ
ขอบคุณที่ร่วมแจม ง่วงแล้วเพราะฤทธิ์ยา
"เรื่องอื่นนั้นไม่ว่ากัน แต่เรื่องนอนกรนนั้นฉันไม่ยอม"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
