.jpg)
ดอกแคขาว เรียงราย อยู่ท้ายสวน
ลมเรรวน ดอกหล่น บนจอกแหน
ขึ้นอยู่ข้าง คูคด หมดคนแล
อนาถแท้ ร่วงเน่า เซาซบทรวง
เมื่อครั้งเยาว์ ดอกขาว ราวสะพรั่ง
ชูช่อดั่ง ดุจดาว เขาห่วงหวง
ดอกสุดา ยิ้มแย้ม แก้มเป็นพวง
ถึงคราวร่วง หล่นดิน สิ้นราคา
เขาไม่มอง กลับเมิน เดินเหยียบย่ำ
มิหนำซ้ำ ถากถาง ทางหรรษา
น้ำตาร่วง ให้พี่รับ พร้อมกลับมา
แคไร้ค่า วอนพี่ด้วย ช่วยรับที
ลมเรรวน ดอกหล่น บนจอกแหน
ขึ้นอยู่ข้าง คูคด หมดคนแล
อนาถแท้ ร่วงเน่า เซาซบทรวง
เมื่อครั้งเยาว์ ดอกขาว ราวสะพรั่ง
ชูช่อดั่ง ดุจดาว เขาห่วงหวง
ดอกสุดา ยิ้มแย้ม แก้มเป็นพวง
ถึงคราวร่วง หล่นดิน สิ้นราคา
เขาไม่มอง กลับเมิน เดินเหยียบย่ำ
มิหนำซ้ำ ถากถาง ทางหรรษา
น้ำตาร่วง ให้พี่รับ พร้อมกลับมา
แคไร้ค่า วอนพี่ด้วย ช่วยรับที
ดอกแคขาว ดั่งดาวดวง ในห้วงฝัน
เฝ้าผูกพัน ขวัญสรวง ดวงใจพี่
คอยป้องปัก รักษา มานานปี
มิให้มี ราคีใด ใดแผ้วพาน
ยามชูช่อ จะขอชม ภิรมย์รื่น
แม้ชั่วคืน ชื่นรัก สมัครสมาน
ยามร่วงโรย โปรยปราย ในสายกาล
จะซมซาน รับแนบ แอบฤดี
เฝ้าผูกพัน ขวัญสรวง ดวงใจพี่
คอยป้องปัก รักษา มานานปี
มิให้มี ราคีใด ใดแผ้วพาน
ยามชูช่อ จะขอชม ภิรมย์รื่น
แม้ชั่วคืน ชื่นรัก สมัครสมาน
ยามร่วงโรย โปรยปราย ในสายกาล
จะซมซาน รับแนบ แอบฤดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
