นั่งหน้าเตาเขม่าเปรอะเลอะพวงแก้ม
วานพู่กันปาดแต้ม...ช่วยแต่งสี
เหงื่อรินหยดรดสไบ..ใครซับที
ปลายพู่กันกระชั้นถี่...ตวัดเงา
ทั้งควันไฟ..ไอน้ำ แทบสำลัก
พู่กันจ๋าขอพัก..ปลอบใจเหงา
ช่วยจัดภาพ..ลดแสง แห่งสีเทา
ไล่ความเศร้าให้พ้นกรอบ...จะขอบคุณ
แซมค่ะ
พอขยับจับเกรอะเลอะใบหน้า
อย่างช้าช้าควันไฟแผดไออุ่น
เช็ดคราบเปรอะเลอะรื้อมือละมุน
อันเคยคุ้นงาม รติกิริยา
ชิมอาหารไทยปรุงจรุงรส
ดั่งปรากฏภาพไว้ให้คุณค่า
เครื่องเทศพร้อมใสสดรสโอชา
พรรณาภาพนี้ด้วยสีน้ำ...
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
