.jpg)
ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
คนวาดภาพกับแสงงาม
เธอตระเตรียมเครื่องปรุงเพื่อหุงข้าว
คนวาดภาพเรื่องราวก็เริ่มร่าง
เธอยิ้มอายข้างเตา ควันเบาบาง
คนวาดวางภาพนี้ด้วยสีน้ำ
เธอก้มลงหยิบใบตะไคร้หอม
คนวาดพร้อมลงทีเป็นสีฉ่ำ
เธอยังคงก้มหน้าหาพริกตำ
คนวาดย้ำรอยปริ่มที่ริมแก้ม
เธอเหมือนเขินตรงที่มีคนจ้อง
คนวาดต้องคอยทีลงสีแจ่ม
เธอหลบตาเอิบอิ่มด้วยยิ้มแย้ม
คนวาดแต้มสีกลาง ภาพข้างฝา
เธอหลับตาหรี่มองเหมือนร้องไห้
คนวาดได้ช่วยขยับเพื่อซับหน้า
เธอหันหลังเบือนพลิ้วเหลียวหลิ่วตา
คนวาดว่าที่แท้เธอแพ้(หัว)หอม
เธอหันจากหุงต้มก้มหั่นขิง
คนวาดทิ้งปลายแปรงแสงขีดค่อม
เธอจึงนั่งตั้งท่าด้วยยินยอม
คนวาดพร้อมเขียนให้ด้วยใจรัก
เธอเหนื่อยไหมทำครัวจนตัวซีด
คนวาดขีดเส้นให้เธอใต้ตัก
เธอยินดีนั่งนิ่งเพื่อพิงพัก
คนวาดภาพยิ่งรักภาพใบนี้....
รการตติ
ข้าพเจ้าเดินผ่านนอกชานใหญ่
เห็นควันไฟอ้อยอิ่งทิ้งเงาสี
วับแสงแวมวามไวไหวอัคคี
ผ่องนารีเขม้นการชำนาญครัว
เห็นเรียวนิ้วพริ้วไหวทุกปลายนิ้ว
มีดก็พริ้วหั่นขลุกหอมทุกหัว
แขนก็เรียวคิ้วก็ก่องผ่องทั้งตัว
ริมฝีปากเม้มมัวยั่วให้ชม
ข้าพเจ้าขยับให้เข้าใกล้อีก
อยากเห็นซีกแก้มนางสะอางค์สม
พลันยินเสียงช่างวาดตวาดคม
โปรดอย่าก้มใกล้กงพึ่งลงแปรง
ข้าพเจ้าชะงักตระหนักทราบ
ที่แท้ภาพนงรามท่ามกลางแสง
คือภาพวาดหมาดสีที่ตระแกรง
จึงยิ้มแห้งขออภัยในเฟอะฟะ
กามนิต - ๕ เม.ย.๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
