คิดถึงดาวคราวก่อนเมื่อตอนจาก
ทั้งไม่อยากพรากมาอุราขม
ต้องตัดใจจากดาวพราวหมายชม
ยอมระทมตรมตัดสลัดใจ
เพราะดาวสูงเกินใจจะไขว่คว้า
อยู่บนฟากนภาอันสดใส
เกิดเป็นดินถิ่นเดิมเราเสริมใด
ยอมหมองไหม้มืดหม่นแต่คนเดียว
ไม่กล้าพ้อ ทวงถามถึงความรัก
เมื่อดอกหักร่วงหล่นทนเปล่าเปลี่ยว
และอ้อมแขนรอฝันมาฟั่นเกลียว
ไร้คนเหลียวแลหาอุราร้าว
เพราะหัวใจไม่มั่นฝันจึงห่าง
เฝ้าแต่อ้างว่าเกินไขว่ปล่อยใจหนาว
หรือปองหมายเพียงปลายหมอกบอกเรื่องราว
เป็นแค่ดาวไร้นาม..เกินถามทวง
แซมค่ะ
งานสุมรุมรัดค่ะ... ♥
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
