เป็นคนเก่าแต่แก่แลไม่ชื่น
ไม่ชวนตื่นตาฝันปั้นสุขสม
ภาษากานท์ซ่านเสียวเลี้ยวลงตม
คนอื่นคม คำหวานซาบซ่านทรวง
"บ้านริมโขง"
มาขุดบ่อ ล่อปู คุดคู้หลับ
ขาขยับ กางก้าม ยามหายง่วง
ยินเสียงบ่น หม่นละมุน กรุ่นแดดวง
ให้นึกห่วง ตาแก่ แย่ไม่จริง
ยังซาบซึ้ง ตะลึงกลอน ตอนเป็นหนุ่ม
น้ำเสียงทุ้ม คำผงาด ดังชาติสิงห์
ทั้งสาวแก่ แม่ม่าย ได้พึ่งพิง
อบอุ่นยิ่ง กระทู้ซ่าน ถ้าผ่านมือ
มาวันนี้ หลงวัย ใครกันแน่
ไยมาแพ้ ทางกลอน หย่อนนับถือ
กินยาผิด ติดฮา กล้าฝีมือ
ยังระบือ กลอนถล่ม.. กลมกล่อมจัง
พี.พูนสุข
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
