.jpg)
เมื่อฝ่าเท้าก้าวลงบนดงรัก
มายาปักเป่าใจไม่ตระหนัก
จินตภาพฉาบฝันนิรันทร์ภักดิ์
แท้เพียงกักเก็บไว้ในอัตตา (๗๗๗)
มิรู้รอดหมอดไหม้ด้วยไฟหลง
ซ่อนพิษดงพงหนามไว้ตำขา
เพียงเผลอไผลใฝ่ใจในกามา
อาจนิทราลาลับมิกลับคืน (๗๗๘)
หากรู้นึกตรึกตรองเพียงมองเห็น
มนุษย์เป็นเช่นฟ้าครามเมื่อยามชื่น
พอหมดแสงแรงส่องต้องหมองกลืน
มิรู้ตื่นฝืนหักในมรรคา (๗๗๙)
มายาปักเป่าใจไม่ตระหนัก
จินตภาพฉาบฝันนิรันทร์ภักดิ์
แท้เพียงกักเก็บไว้ในอัตตา (๗๗๗)
มิรู้รอดหมอดไหม้ด้วยไฟหลง
ซ่อนพิษดงพงหนามไว้ตำขา
เพียงเผลอไผลใฝ่ใจในกามา
อาจนิทราลาลับมิกลับคืน (๗๗๘)
หากรู้นึกตรึกตรองเพียงมองเห็น
มนุษย์เป็นเช่นฟ้าครามเมื่อยามชื่น
พอหมดแสงแรงส่องต้องหมองกลืน
มิรู้ตื่นฝืนหักในมรรคา (๗๗๙)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
